عصبیم عصبی

اعصابم خورده 

خیلی خیلی شدید 

امروز صبح دیدم شبکه خبر یه گزارش پخش می‌کنه که برای مشاوره روانشناسی می‌تونین زنگ بزنین 4030 یا 1480 

بعد خانومه می‌گفت اکثرا زنگ می‌زنن با یکی صحبت کنن خالی بشن 

هرچند داشت به یکی می‌گفت خب تو این شرایط اخبار و دنبال نکن :/

دوست دارم با یکی حرف بزنم ولی کسی نیست دور و برم 

 

خداروشکر به جز اون چند روز که من همه قطع بود بعدش مال ما وصل شد و الانم که میگن فقط ۳۰ درصد به نام بین‌الملل وصلن ما هستیم 

یعنی فکر می‌کنم وای‌فای درسته و نت خط هنوز درست نیست 

 

اینجا هنوز امنه خداروشکر و نزدیک‌ترین مواجهه‌مون سه شب پیش بود که اگه همه سکوت می‌کردن می‌تونستیم صدای پدافند و بشنویم 

 

احتمالا اگه تهران بودم تا الان قلبم تیکه تیکه شده بود و از درد و استرس سکته کرده بودم 

 

غرورم جریحه‌دار شده که هواپیما و جنگنده میان و میرن و هیچکی حتی خبردار هم نمیشه 

 

بابام دیروز از سرکار اومد و خداروشکر سالمه

 

هنوز چیز فیزیکی رو از دست ندادم 

اما تو آینده فقط دود و مه می‌بینم 

بدون هیچ چیزی 

رویاهام سوختن و دیگه هیچ چیز شفافی وجود نداره

 

امروز صبح دوباره حدود نیم ساعت پشت در شرکت موندم 

این دفعه اما نوبت آقای نون بود 

خودش خیلی دیر نیومد ولی کلید نداشت 

ولی چیزی از عصبانیتم کم نکرد 

بعدم چندبار ازم معذرت‌خواهی کرد و برام لواشک خریده بود 

احترامشو نگه داشتم و جلوی خودش لواشکا رو ننداختم سطل آشغال

و دوباره خیلی بهم فشار اومد که لیوانمو سمتش پرت نکردم که بشکنه تو سرش 

به جاش رفتم تو حیاط نشستم گریه کردم 

حالم مثل دفعه قبل بد نشد و پنیک نکردم 

ولی در نوع خودش خیلی بهم فشار اومد بازم 

 

میرم توییتر و چرت و پرت‌های خنده‌دار می‌خونم که بهتر بشه حالم 

فریرن هم شروع کردم تقریبا نصف شو دیدم 

خوبه 

آرومه و مناسب این شرایطم

کمک می‌کنه یکم آروم بشم

 

یا اشتها ندارم چیزی بخورم 

یا میگم به درک حالا که قراره بمیریم بذار بخورم و مثل چی می‌خورم 

 

چیزی که پیش رومون می‌بینم افغانستان و عراقه 

یکم هم یاد بعضی حرف‌های الهه راجع‌به افغانستان میوفتم