ذوق کورشده

به جای ۱۰:۴۵ که برسم اونجا ۱۱:۳۰ رسیدم 

چون تازه ۱۰:۵۰ اومدن منو سوار کردن 

طی مسیر که همش هم ترافیک بود 

ذوقم کور شد 

دلم می‌خواست پیام بدم و بگم ببخشید ولی من نمی‌تونم کلا دیگه بیام 

شاید فک کنین چه مسخره 

حالا یکم دیر شده 

تازه خود اونام که مشکلی نداشتن 

تو چی میگی دیگه 

ولی من ذوقم کور شد 

الان که شیش ساعتی هست که تو تختمم و نیومدم بیرون و گریه می‌کنم 

فقط به اون همه ذوق و خیال‌پردازیای دیروزم فکر می‌کنم 

که قبل از اینکه برسم پشت در اونجا دیگه چیزی ازش نمونده بود 

تازه وقتی رفتم تو 

بعد یه دقیقه دیدم بابام هم اومد زنگ زد و گفت من پدر ایشونم 

همونجا نشست تا حرفامون تموم شه 

بعدم دختر مهدکودکیشو برگردوند خونه 

حسم؟

دوست دارم بقیه عمرمو تو تختم بمونم و هیچ کاری نکنم 

حتی دیگه دلم نمی‌خواد برم سر این کاره 

محیطش مسخره بود 

یعنی کلا سه نفر بودن و خانومی هم نبود 

ولی حتی قبل اینا ذوقم کور شده بود 

نمی‌دونم چیکار کنم 

یه بهانه بیارم و بگم نمیام 

یا به زور رزومه هم که شده برم 

در حال حاضر حالم واقعا بد 

بعد چیزی که هی نمک میشه رو زخمم اینه که 

مامانم هی میاد میگه چیزی نشده که 

یکم دیر رفتی دیگه 

پاشو این کارا چیه