مهاجرت
سه شنبه, ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ۰۱:۲۲ ق.ظ
اینجا کسی نیس که به مهاجرت فکر نکنه
و من ناراحتم
نه به خاطر اینکه از اینجا می‌رن
به خاطر اینکه هیچ امیدی به موندن ندارن و حاضرن این همه سختی رو به جون بخرن و برن
و من هم روز به روز بیشتر دارم ترغیب میشم
بله
منی که می‌گفت نههههههه وای اینجا رو من شده یه نفری می‌سازم
خب حقیقتا هیچ امیدی نمونده
مثلا دوسال پیش اون مستند امیدیه رو بهمون نشون دادن که ببنین امید هنوز هم هست
و خب الان همون مستند و میشه به عنوان یه دلیل که ببنین دیگه امیدی نیس پخش کرد
واقعا امیدی نیس؟
به قول روژان مگه اینکه عاشق بشی که نری
والا آره واقعا..کیه که به رفتن فکر نکنه....ولی خب من هرچقدر راجع به شرایط زندگی توی کشور های مختلف میخونم و پی به مشکلای ریز و درشت کشور های مختلف میبرم با خودم میگم واقعا من قراره از صفر تو یه جایی شروع کنم که باز یه سری مسائل کامم رو تلخ کنن؟ در حالی که اون مسائل عملا به من ربطی ندارن و من فقط باید سعی کنم خودم رو برای دولت جدیدی که بهش مهاجرت میکنم اثبات کنم؟ اینا باز منو به شک میندازه و در همین حال دوباره اینجا یه اتفاقی میفته که باز تحقیقاتم رو برای مهاجرت شروع میکنم. عملا نه راه پسی هست نه راه پیش....فقط باید موند یا سوخت یا ساخت....